Onze unieke woonsituatie
Ik heb een hele unieke woonsituatie, ik woon namelijk samen met mijn broer, zusje en broertje in het huis waar wij alle 4 zijn geboren en opgegroeid. We wonen hier samen, maar toch ook weer apart. Verderop zal ik meer toelichting geven in hoe dit eruit ziet, ik zal eerst bij het begin beginnen.
Mijn ouders woonden in een kleine arbeiderswoning die gebouwd is in 1856. In deze huisjes woonden de kok, schoonmaakster, etc… van het grote landhuis wat gebouwd is in een prachtig park, waar deze huisjes ook aan grenzen.
Nadat mijn broer geboren was en ik er ook bij kwam (3 jaar na de komst van mijn broer), werd dit huisje echt te klein. Dus het was tijd om te gaan verhuizen, ten minste, dat dachten mijn ouders. Ze hadden al een nieuw huis op het oog, maar vlak voordat de koop daarvan rond was vertelde de buurman van hun kleine huisje dat hij ging verhuizen. Dat was echt de perfecte timing, wat een unieke mogelijkheid met zich mee bracht!
Mijn ouders besloten namelijk om het huis van hun buurman over te kopen,
waardoor ze 2 kleine huisjes naast elkaar zouden hebben. Maar, 1 + 1 hoeft niet altijd 2 te zijn! Ze besloten om de huizen aan de binnenkant door te breken, waardoor ze hun leefruimte konden verdubbelen, maar het wel als één huis konden gebruiken.
Zowel beneden, als boven, werden er doorgangen gemaakt. Maar ze behielden de overige indeling en structuur, waardoor we dus 2 woonkamers hadden, 2 keukens en 2 trappen. Best uniek, om letterlijk rondjes te kunnen rennen in je eigen huis.
Als kind zijnde is dat natuurlijk geweldig, maar ook voor mijn ouders was het een goede uitkomst. Zo konden hun genieten van de rust in de ene woonkamer, maar konden wij gewoon ravotten en kind zijn in de andere woonkamer, zonder dat we last hoefden te hebben van elkaar.
11 jaar nadat ik was geboren kregen we het nieuws dat er nog een broertje of zusje bij zou komen. Iets waar we al jaren om gezeurd hadden, maar wat volgens mijn ouders niet zou gaan gebeuren. Zo zie je maar, zeg nooit nooit…. 😉
Maar, een kind als nakomertje, die zo’n groot leeftijdsverschil had met de andere twee, dat was natuurlijk niet zo leuk. Dus mijn ouders hadden het geluk dat het lukte om 1.5 jaar na de geboorte van mijn zusje, er nog een broertje bij te kunnen creëren. Tussen de jongste (mijn broertje Ramon) en de oudste (mijn broer Louis) zit 16 jaar leeftijdsverschil. Dat is iets wat tegenwoordig niet meer zo vaak voorkomt.
Ondanks het grote leeftijdsverschil, zijn we (inmiddels) echt op alle mogelijke manieren broers en zussen. We zijn ontzettend blij met elkaar en doen ons uiterste best om elkaar gelukkig te maken en er voor elkaar te kunnen zijn.
Ik was 18 jaar oud toen ik het huis uit ging, om samen te gaan wonen met mijn toenmalige vriend (later man, daarna ex-man). Mijn zusje was toen 7 jaar oud en mijn broertje 5 jaar oud. Totdat ik het huis uit ging maakte ik een groot deel uit van hun opvoeding. Ik was namelijk de vaste oppas, maar ik vond het ook zo leuk om dingen met hun te ondernemen, dat we heel veel tijd samen doorbrachten, waardoor je (automatisch) een opvoedende rol gaat vervullen.
Ook toen ik het huis uit was bracht ik nog geregeld tijd met ze door. Ik paste niet meer standaard op, maar wel kwamen ze logeren en maakten we uitstapjes naar het pretpark. Ook hebben mijn oudere broer Louis en ik de twee kleintjes (Monica en Ramon) zelfs voor een paar dagen mee kunnen nemen naar Euro Disney. Wat een geweldige ervaring was dat zeg!
Een aantal jaar laten vonden we de opstelling van de vorige foto niet meer zo’n geslaagde verhouding, aangezien “de kleintjes” stiekem best groot waren geworden (en ik nu zelfs de kleinste ben van ons 4😜) . Hoog tijd dus voor een nieuwe foto!
Onze woonsituatie
Mijn broer Louis en ik hebben, voor zolang als wij ons kunnen herinneren, altijd al de wens gehad om ooit, in de toekomst, samen in een groot huis te wonen. Waarbij we beiden een eigen deel zouden hebben, maar ook een gezamenlijk deel. Louis en ik zijn namelijk niet alleen maar “broer en zus”, we zijn namelijk ook elkaars beste vrienden. Maar we wisten natuurlijk beide dat zoiets pas in de verre toekomst mogelijk zou
worden…
Op een gegeven moment liet mijn moeder doorschemeren dat zij, wanneer Monica en Ramon ook het huis uit zouden zijn, misschien wel wilde verhuizen. Het huis was dan tenslotte veel te groot voor haar, zonder de kinderen (mijn vader is in 2010 overleden, dus die was niet meer in ons leven). Doordat zij dat vertelde gingen de radartjes in Louis zijn hoofd werken. Louis is namelijk ontzettend goed in het bedenken van unieke, maar geniale, constructies.
Louis stelde aan mij voor, hoe ik erover zou denken als wij samen onze moeder zouden uitkopen. Met het doel dat wij dan ieder een eigen huisje tot onze beschikking zouden hebben, maar toch dicht bij elkaar zouden wonen.
Ik zal hierbij even toelichten dat Louis en ik op dat moment al een huis deelden, samen met nog een vriend van ons. Dat was een samenloop van omstandigheden, van relaties die uit gingen, waardoor we met 3 personen tegelijk opzoek waren naar een woning. Onze woonplaats (Zeist) is een ontzettend dure gemeente, waarbij het enorm lastig is om, als alleenstaande, een degelijke woning te krijgen. Dit was dus voor ons een haalbare tussenoplossing, om toch allen in Zeist te kunnen blijven wonen.
Ik was natuurlijk meteen razend enthousiast! Niet alleen zou dat betekenen dat we uit de tijdelijke samenwoon situatie konden, maar nog geweldiger, we zouden onze droom daarmee bereiken!
Ook is de locatie van de huisjes echt perfect. Het is namelijk in het midden van het dorp, maar net iets buiten het centrum, waardoor je er vrij kunt parkeren en overal maar zo’n 10 minuten vandaan bent. Ook grenzen de huizen dus aan het eerder genoemde park, wat een schitterend uitzicht op de bomen geeft en uiteraard het stukje nostalgie, omdat we in die huizen zijn geboren en opgegroeid.
Maar, we konden nog niets met ons enthousiasme… Monica en Ramon waren nog niet zo ver dat zij het huis uit zouden gaan, ze studeerden namelijk beide nog en woonde op de perfecte afstand van hun school, zonder dat ze veel geld kwijt waren aan het huren van een studentenflat. Toch wilde we eigenlijk niet nog een paar jaar wachten, want als je eenmaal zo’n gaaf idee hebt, dan wil je dat
het liefst gisteren al bereikt hebben natuurlijk. Tijd om te gaan brainstormen en tot een oplossing te komen dus!
We bedachten ineens dat we het huis ook konden overkopen, inclusief de 2 “kleintjes” ;-P
We konden het tenslotte goed met elkaar vinden en er was ruimte zat! Louis speelde namelijk al langer met het idee dat hij graag meer richting de leefstijl van een tinyhouse wilde gaan. En in de tuin (wat dus eigenlijk 2 tuinen waren) stond een ontzettend grote schuur, die prima tot een woning omgebouwd kon worden. Het plan was er dus, Louis zou in de schuren gaan wonen, ik in het ene huis en Monica en Ramon in het andere huis. Maar nu nog het overtuigen van onze moeder en het financieel rond krijgen…
Het overtuigen van onze moeder was gelukkig geen enkel probleem, die was meteen razend enthousiast! Maar nu het financiële stukje… 2 huizen overkopen (op papier waren het nog 2 huizen namelijk), de zorg voor de maandelijkse lasten en alles wat daarbij komt kijken, ook voor Monica en Ramon, dat was even puzzelen… Maar het is gelukt!
Toen was het eindelijk zo ver! De financiën waren rond, iedereen was enthousiast, tijd om te verhuizen! Monica en Ramon zijn dus tot op heden nooit weg gegaan en Louis en ik zijn weer terug gekomen. Waar het dus eigenlijk op neer is gekomen is: Moeders eruit en de kinderen koning te rijk.
We zijn uiteindelijk komen te wonen zoals de plannen waren. Ik heb een klein schattig huisje voor mijzelf, Monica en Ramon delen een huis en Louis woont in de schuur. De doorgangen die er tussen de huizen waren, die zijn inmiddels allemaal weer dicht. Maar we delen wel een halletje samen, waar beide achterdeuren op uitkomen en de tuin gebruiken we ook gezellig samen. Het is voor ons echt een eigen Utopia!
Ik gaf eerder al aan dat Louis en ik veel meer dan alleen broer en zus zijn, maar tevens beste vrienden. Niemand zal ooit exact hetzelfde voor mij betekenen als Louis, maar Monica en Ramon komen daar zeker wel dicht bij in de buurt!
En dat wat Louis en ik voor elkaar betekenen, dat hebben Monica en Ramon met elkaar. Ons 4 samengevoegd, is dus echt een dreamteam! Waarbij we allemaal onze eigen unieke eigenschappen hebben, waarmee we elkaar perfect aanvullen.
Een betere woonsituatie en betere buren zou ik mij echt niet kunnen voorstellen. Ik heb mijn happy place, samen met mijn meest favoriete personen kunnen creëren en ik kan je vertellen, ik ben hier niet meer weg te krijgen 😉
